Gisteren hoorde ik dat ik over twee weekjes geholpen kan worden aan het carpaal tunnel syndroom. Eerst maar eens links... een euveltje wat ik al zo'n 23 jaar heb maar nu moet het er maar eens van komen. Ik kon ook vandaag, maar dat heb ik mezelf, thuis en mijn twee baantjes maar niet aangedaan 😉!
Omdat ik dan een poosje niet zoveel kan/mag kreeg ik het uiteraard wel op mijn heupen. Dus zat ik vanmorgen al bijtijds achter het scherm, dit moet éérst af!
Maar ja, die zon he? Die riep en riep.... dus togen we vanmiddag naar de moestuin in de polder. Want daar was werk voor een leger! Na maanden er niet te zijn geweest en een plek naast een dijk/wei kun je het groene tapijtje van onkruid wel voor je zien. Maar gewoon ergens starten, eerst maar eens kijken of we de aardbeienplantjes nog konden ontdekken tussen de graspolletjes. De kersenbomen en de pruimenboom trekken zich van onkruid niets aan en de knoppen staan op barsten.
