Een ritje Randstad zorgt weer voor bevestiging: wat ben ik toch een provinciaaltje! Dat wist ik al lang, maar ik ben er echt nog meer van overtuigd dat ik zou wegkwijnen als ik daar moest wonen.
Ik word niet gelukkig van die eindeloze stroom auto's, vrachtauto's, kriskrassende -tigbaans wegen (Ali rijdt gelukkig!) en overal kantoren, bedrijven, fabrieken, loodsen, huizen, flats in een eindeloze rij vanaf Rotterdam-Zuid tot Rijswijk. Geen idee wanneer het ene ophoudt en het andere begint. Wat een opluchting dan weer als we bij Bergen op Zoom het laatste bochtje naar rechts maken, 10 meter naar beneden zakken en de open luchten van Zeeland zien (écht, het licht is hier anders!).
Oké, het is altijd even rijden als je een second opinion wilt en de provincie uit moet maar voor geen goud ga ik verkassen!
Ik mag weer op herhaling: gehoortesten, bloedafnames, mri-scan en de hele mikmak. Het zal allemaal wel nodig zijn. Ik hoop dat ik ooit van dat eindeloze gebrom in mijn hoofd afkom - of er mee om leer gaan. En het geluid van mijn hartslag 24 uur per dag (het geluid van een aanlopend wiel) in mijn oor wil ik ook wel kwijt. Fijn dat het klopt hoor, dat hart. Maar om daar nou de hele dag zo bewust van te zijn.....
Al met al wel weer een enerverende dag. Vandaag dus ook maar een ideetje in de herhaling:
Vorig jaar blogde ik over deze warme en vrolijke regenboogsokken. Je leest het hier nog eens terug. Het pakketje is nog steeds te bestellen in felle en in pastelkleuren. Je vindt het hier - met korting - in de webshop en uiteraard in de winkel.
Enne, de komende weken mag ik af en toe een hoortoestel niet in mijn oren dragen. Als ik je niet hoor in de winkel, zwaai maar even - we komen er wel uit 😉....
